نقش صنعت ساختمان در توسعه پایدار

از مشخصه هاي بارز و مشكل ساز صنعت ساختمان سازي كشور به كارگيري مصالح ساختماني مدرن با استفاده از روش هاي ساخت و ساز سنتي است. اين شيوه ساخت و ساز در كشور نشان داده است كه مشكلات كمي (برآورده نكردن نيازها) و كيفي (مقاومت مناسب ساختمان ها در برابر زلزله، كوتاهي عمر مفيد بنا، فرسايش به علت عوامل اقليمي، توليد ضايعات ساختماني بيش از حد در حين اجرا، ناكارايي امكان بازيافت مصالح ساختماني و غيره) را به همراه دارد. علاوه بر اين، استفاده از كارگران غيرماهر مهم ترين دليل ناكارايي سيستم هاي رايج است. سازگار نبودن سيستم هاي ساختمان سازي رايج در كشور براي كارگذاري عايق حرارتي سبب هدر رفتن مقدار زيادي انرژي در بخش ساختمان مي شود. عوامل فوق مشكلات محيط زيست و توسعه پايدار در صنعت ساختمان سازي كشور است كه نيازمند مطالعه و تحقيق و ارايه راهكارهاي مناسب جهت تعيين معياري براي انتخاب مصالح ساختماني مناسب و سيستم هاي ساختماني كارآمد براي اهداف مختلف و در اقليم هاي متفاوت است. علاوه بر اين استفاده بيش از حد از منابع طبيعي نيز آسيب هاي جبران ناپذيري به محيط زيست وارد مي كند.
سيستم هاي ساختماني جديد براي پاسخ گويي به نيازهاي زيست محيطي و توسعه پايدار در صنعت ساختمان در اغلب كشورها (مثل توليد صنعتي، پيش ساخته، استفاده بهينه از مصالح ساختماني، صرفه جويي در مصرف انرژي در صنعت ساختمان، امكان بازيافت مناسب مصالح ساختماني و در نهايت اقتصادي كردن بخش ساختمان) شكل گرفته است.